We zijn pas begonnen met het meedoen aan wedstrijden agility met Suus en Mar.
Eigenlijk waren we er mee gestopt. Leeftijd speelt een rol en we hoeven onszelf ook niet te bewijzen. Maar door anderen overgehaald zijn we weer begonnen.
Waar Suus en Mar 3 maanden geleden nog geen 10 toestellen achter elkaar konden, lopen ze nu hele parcoursen.
Natuurlijk gaat het niet vlekkeloos maar we mogen zeker niet klagen. Mar is een racemonster waarbij mijn timing nog niet altijd goed is (of beter gezegd: meestal niet goed). Suus is gauw afgeleid.
Toch zijn de resultaten niet slecht. Ze komen regelmatig rond, maar wel met een weigering of fout wat dan meestal weer aan de handler ligt.
Jelske zijn we nu volop aan het trainen in het schapen drijven. Ze vindt dit zoveel leuker dan agility en heeft alle natuurlijke bewegingen en is ook goed onder controle. Helaas heeft ze niet al te veel druk wat bij Scottisch Black Face schapen wel jammer is aangezien dit een eigengereid en koppig ras is. Maar we gaan er van uit dat naarmate ze meer zelfvertrouwen krijgt ze in staat blijkt te zijn om de druk op te voeren.
